Үлгэр... зөвхөн үлгэр...

Нэг айлд нас бие гүйцсэн Бухандай байжээ. Гэтэл сүрэг сүрэг хэсэн урамдан явтал гэнэт чоно тааралдаад,
- Бухандай минь цаг нь ирж дээ. Бүдүүн бух идэж үзсэнгүй тул чи намайг баярлуулах нь байна гэхэд Бухандай айсангүй,
- Хоёул нэг мөргөлдөх үү? гэхэд чоно “Мөргөлдөж үзсэн ч яадаг юм" гэж бодоод мөргөлдөхөөр хэрэх Бухандайг хараад гайхан,
- Хөөш Бухандай минь, мөргөлдөхгүй шүү. Эмгүй байна гээд ухарчээ. Бух хэрсээр байж, чоно ухарсаар л байж, ... чоно эргэн харвал их хадан хясаанд ойртов. Чоно,
- Бухандай минь. Мөргөлдөхөө больё. Би эвэр ургуулж ирээд мөргөлдье гэхэд Бухандай,
- Уур ч хүрлээ. Чиний эвэр ургуулдаг гонж. Чонын толгойг эвэртэй гэж дуулсангүй! гээд хэрэн явахад чоно улам айж,
- Бухандай минь, чиний сүргээс чинь би идэхээ больё гэхэд Бухандай улам уурсан,
- Урьд бурхан багшаас хоол заяахдаа чоно чамайг “Мянган амьтнаас нэгийг зооглож яв” гэж хэлэхэд буруу дуулсан нэрээр “Мянган амьтан зоогло гэсэн” гэж цуу үг тараасан амьтан тул би танай чоно төрөлхтөнгөөс мянгыг хороохоор бурханы зарлигийг авсан юм гээд дайрч хаданд хавчуулан эвэртээ өлгөөд газар шидэхэд чоно уртаар амьсгаалан “Хойч үед минь дуулгаарай!” гээд чимээ тасарчээ.