Үлгэр... зөвхөн үлгэр...

Эрт урьд цагт унага хээр унтаж байгаад эхээсээ төөрч хоцорчээ. Тэгээд ганцаараа ижил олон сүрэг, ээжийгээ хайж яваад нэгэн ууттай зүйлтэй таарчээ.

Унага ууттай зүйлийг ихэд сонирхон ойнгойлгож үзмээр санагджээ. Тэгээд уутны амыг тайлтал дотроос нь өлөн хөх чоно араа шүдээ ярзайлган үсрэн гарч ирээд,...

- Ходоод гэдэс хонхолзож байна гэж жигтэйхэн. Хурмаст тэнгэр үүнийг мэдээд надад амтат зөөлөн зоог явуулжээ гээд унагыг идэхээр завдаж гэнэ. Унага машид айн, сандарч хэрхэхээ мэдэхгүй бүлтэлзэн байтал бутан дундаас бор туулай дэгдэн дэгдэн гараад ирж гэнэ. Туулай явдал учрыг дуулсаны эцэст,
- Чоно гуай, чоно гуай та энэ өчүүхэн жижиг уутанд багтаж байсан гэж үү? Би итгэхгүй байна. Хэрвээ багтвал би унагатай хамт идүүлье гэж гэнэ.

Чоно "Магад уутанд багтах нь дамжиггүй тул харин туулайг нэмээд зооглох боллоо" хэмээн сэтгэн зөвшөөрч уут уруу орохоор болжээ. Тэгээд уут руу уухилан ортол туулай,
- Тээр хэлээгүй юу сүүл нь багтахгүй байна гэхэд чоно сүүлээ уутанд хийтэл унага туулай хоёр эвлэн уутны амыг сайн боогоод хээр орхижээ. Ингэж унага ухаант туулайн ачаар чононд идүүлэх аюулаас аврагдсан гэнэ лээ.