Үлгэр... зөвхөн үлгэр...

Урьд эрт цагт
Газрын өр сая тогтож
Галын хүү сая улайж
Сүн далайг шалбааг байхад
Сүмбэр уулыг довцог байхад
Нар сая мандаж байхад
Навч сая дэлгэрч байхад
Сар сая мандаж байхад...
Сахилдаг сая хөхөрч байхад Бурхан хүнийг бүтээх гэж шавраар эр эм хоёр хүний
дүрс хийгээд амь оруулах мөнхийн рашаанд явах болжээ. Явсан хойгуур чөтгөр
хорлох магад гэж нохой муур хоёроор өнөөх хоёр шавар хүнийг сахиулдаг юм
байжээ.
— Та хоёр энэ хоёр хүнийг сайн харж бай! Намайг мөнхийн рашаан авчиртал амьтан бүү хавьтуул! Энэ хоёр та хоёрын эзэн болж ивээх тул хичээж сайн харж сахиж бай гэжээ.
Тэгээд Бурханыг явсан хойгуур чөтгөр бурхны туурвилыг хорлох гэж иртэл, нохой
муур хоёр хавьтуулахгүй байжээ. Тэгэхлээр нь чөтгөр мууранд сүү, нохойд мах авчирч
өгөөд идэж байх хооронд нь хоёр шавар хүн рүү эргэн тойрон шээж бузарлаад яваад өгч
гэнэ.
Бурхан мөнхийн рашаан авчирч хоёр хүнээ амь оруулах гэтэл үс нь бузартсан
байсанд хилэгнэн муурыг хүний энэ муухай үсийг зулба долоогоод арилга гэв.
Муураар зулба долоолгож цэвэрлүүлсэнд гагцхүү толгойн үсэнд чөтгөрийн шээс
хүрсэнгүй тулд үлдээлгэж мөн суга цавинд муурын хэл хүрээгүй газарт бага сага бузар
үс үлдэж гэнэ. Чөтгөр шээсэн тэр бузар үсийг нохойд тохож гэсгээн цээрлүүлсэн гэнэ.
Иймээс хүн нүцгэн болж нохой үстэй болсон гэнэ. Мөн үүний шалтгаанаар муурын хэл
нь бузар, нохойн үс бузар гэж хэлэлцдэг ба хүн чөтгөрийн хорлолоор бузартсан учир
хэдий Бурхан хүний аманд мөнхийн рашаан дусаасан боловч хүн мөнх наслахгүй, зуурдаар
үхдэг болов гэнэ.