Үлгэр... зөвхөн үлгэр...

Нэгэн эцэг хоёр хүүтэй юмсанжээ. Ах нь даруу зөөлөн зантай бол дүү нь хөгжилтэй, алиа сэргэлэн зантай гэнэ. Хүмүүс түүнийг алиа Педро гэнэ. Нэг удаа аав нь хоёр хүүгээ дуудаад,
- Хүүхдүүд минь, та хоёрын нэг нь айлд ажил хийх хэрэгтэй боллоо. Бид их ядуу байна шүү дээ гэжээ. Ингэж хэлээд аав нь ууган хүүгээ баян хүнд үйлчлүүлэхээр явуулжээ. Баян эр эхнэртэйгээ нэг том байшинд сууна. Эхний өдөр түүнийг үүр цайхаас эхлээд үдэш болтол ажиллуулжээ. ... Өглөөний цайнд ганц зүсэм талх л өгч гэнэ. Харин баяных өөрсдөө гахайн мах, хиам гээд элдэв сайхан хоол зоогложээ. Өдрийн хоолонд бас л зүсэм талх өгөв. Орой ч бас адил. “Хараал идмэр! Өлсөж зовох юм байна. Хоолны оронд зүсэм талх л өгөх юм. Би тэсэхгүй нь ээ” гэж ядуу хүү боджээ. Хэдэн өдөр ийнхүү тэссэнээ буцаад гэртээ ирэв. Ямаршуу байсныг нь асуухад хүү баян эр хэрхэн тохуурхаж байсныг ярьжээ. Отгон хүү алиа Педро хүрч ирээд,
- Ах та дэмий хэрэг хийжээ. Намайг тийш нь явуулчих. Тэгээд зөвхөн зүсэм талхаар намайг яаж хооллохыг нь харъя гэж хэлэв.
– Тэг дээ, яв гэж аав нь хэлжээ. Ингээд Педро баян эрд зарцлагдахаар явлаа. Эхний өдөр өглөөний цайнд бас л зүсэм тал өгчээ. Баян эр том авдраа нээгээд гахайн мах, хиам зэрэг сайхан зоог гарган зооглов. Педро зүсэм талхаа идчихээд нөгөө авдар дээр суужээ. Баян эр түүнд морины тоног сэлбүүлэхээр өгөв. Педро авдар дээр суугаад л ажиллана. Үдийн хоолны цаг боллоо. Баян эр,
- Нааш ир, Педро. Талхаа ид гэв. Харин Педро,
- Үгүй ээ, эзэнтэн минь, би хаашаа ч явахгүй. Би ажил хийж буй газраа л идэж сурсан юм гэлээ. Тэгээд авдар дээрээс хөдөлсөнгүй. Одоо яах билээ? Баян эр, эхнэр хоёр бодож бодож, ямар ч арга олсонгүй. Тэгээд авдраас юу ч авч чадсангүй хоолгүй хоцорчээ. Орой нь баян эр Педрод хандан,
- Одоо чи гал зуух руу очиж болно. Тэнд чамд хоол бэлдсэн гэв.
– Үгүй ээ, эзэнтэн минь, би ажил хийж буй газраа л хооллодог юм. Зүсэм талхаа та нар ид гэлээ. Педро авдар дээр сууж байсан болохоор гэрийн эзэн яаж ч чадсангүй. Хоол хүнсээ авдраас гаргаж болох хэдий ч зарцтайгаа хуваалцах хэрэг гарна. Тэд өлсөөд тамирдаж унах дөхжээ. Эцэст нь баян эр арга олж,
- За залуу минь, ажиллаж гүйцлээ. Унтах цах болжээ. Ор чинь тэр байна гэв.
– Үгүй ээ, эзэнтэн минь, би ажллаж буй газраа л унтаж сурсан юм гэж Педро татгалзлаа. Эзэд өлөн хэвээр хэвтлээ. Авдарт хичнээн сайхан хоол байгааг Педрод харуулахыг тэд хүссэнгүй. Гэвч улам өлсөн тарчилж байлаа. Педрод мэдэгдэлгүй авдраасаа яаж юм авъя даа гэж л бооцгоож байв. Педро авдар дээр унтсан учраас тэд юм авч идэж чадсангүй. Үүрээр гэрийн эзэд бослоо. Эхнэр нь нөхөртөө,
- Дээвэр дээрх вааранд жаахан вандуй үлдээснээ саналаа гэжээ. Тэгээд вандуйтай ваарыг авчран чанахаар тавьж гэнэ. Харин Педро тохиромжтой агшинг ашиглан вааранд үнс хийчихлээ. Эзэгтэй вандуйгаа хутгахаар ирээд үнс дүүрчихсаэн байхыг хармагцаа угаадас руу асгажээ. Тэгээд үүнийгээ нөхөртөө хэлэв.
- Юм идмээр байдаг. Зүсэм талх ч байдаг болоосой гэж эхнэр нь яншина. Хүлээж бай. Би одоо үүнийг явуулаад цадталаа идэцгээе гэж баян хэлэв. Тэгээд Педрод хандан: Педро минь, өглөө болчихжээ. Малаа гаргах хэрэгтэй гэв. – Юун өглөө вэ? Би оройн хоол идээгүй. Тэгэхээр шөнө болоогүй гэсэн үг. Шөнө болоогүй болохоор өглөө болоогүй гэсэн үг. Өглөө болоогүй юм чинь жаахан унтаж бололгүй дээ гэж Педро хэлээд авдар дээрээ хэвтэн хурхирч гарлаа. Харамч эр эхнэрээ, эхнэр нь нөхрөө хараад санаа алдлаа.
– Энэ тэнэмэл амьтан өлөн унтаад сурчихжээ. Бид чадахгүй биз дээ? гэж эхнэр нь хэлэв.
– Педро, босоорой. Хоолоо идчихээд ажлаа хий гэж баян эр ууртайгаар зарцаа түлхэж сэрээлээ.
– Орой болчихоо юу? Оройн хоол уу? гэж Педро асуув.
– Өө, оройн хоол, өглөөний цай бүгд л байна. Харин чи биднийг тамлалгүй авдраас буу гэж баян эр хөмхий зуун хэллээ.
– Тэгэлгүй яахав. Аль эрт ингэж байсан юм. Оройн хоолонд гахайн мах, өглөөний цайнд хиам өг дөө гэж Педро хэлжээ. Ингэж ухаант хүү Педро баян эрийг чадсан юм гэдэг.