Үлгэр... зөвхөн үлгэр...

Эрт урьд цагт нэг их эр чадалтай анчин хүн байжээ. Тэр юунд ч дийлэгдэхгүй их хүчтэй хүн болохоор бурхан түүний эрхий хурууг авчихсан чинь хүч нь жаахан буураад баавгай гэдэг амьтан болсон гэнэ. Баавгай уг нь хүн байсан болохоор хүн шиг хойд хөл дээрээ явдаг, ер нь тэгээд хүний хэл мэддэг, агнахад аргатай амьтан гэж анчид ярьдаг юм. Баавгайн хээлийг эл гэдэг. ... Анчин хүн элтэй баавгай агнадаггүй. Элтэй баавгай дайралдвал анчид баавгайн ичээн дээр нь очоод сэрээ шороор хатгаж:
- Элтэй бол элээ гарга
- Элгүй бол өөрөө гар гэж хашхирахад, баавгай хүний хэлээр элтэй баавгай элээ гаргаж орхиод гарч ирдэг юм гэж ярьдаг. Ер нь баавгай их амархан төрдөг амьтан юм байх. Баавгай амархан төрдөг болохоор эм баавгайн саврыг хүн төрөхөд тус болно гэж анчид авдаг байна. Анчин хүн баавгай агнах гээд цахиур буу цэнэглэж амжихгүй болохоор:
- Баатар бэлдэж бай, эрийн зэмсэг бэлдэж дуусаагүй байна гээд дэлэхэд, мөн баавгай хариу дэлж дэвэх маяг үзүүлдэг гэнэ. Тэр хооронд анчин хүн буугаа цэнэглэж авдаг гэж ярьдаг юм. Мөн эм баавгай агнаад, залуу хүнийг шууд очуулдаггүй, залуу хүнээр арьсы нь өвчүүлдэггүй ёстой ажээ.