Эрт урьдын цагт Жак гэдэг хүү ээжийнхээ хамт амьдран суудаг байжээ. Тэднийх хурааж хуримтлуулсан хөрөнгө гэх юмгүй ядуу айл аж. Ээж нь бусдын уранхай цоорхойг нөхөн оёж өдрийнхөө хоолны мөнгийг арай ядан олдог байв. Харин Жак жаахан тэнэгээс гадна зун нь халуун нарны илчинд нозоорон унтаж, өвөл нь дулаан зуухны хажууд хэвтэж, идэж уухаас өөр юу ч хийдэггүй аж. Тиймээс хүмүүс түүнийг залхуу Жак гэдэг байв. Ээж нь Жакаар ажил хийлгэх гээд хичнээн ятгаж гуйгаад ч чадаагүй гэнэ. Эцэс сүүлд ээж нь Жакийг ажил олж хийхгүй бол гэрээсээ хөөнө гэжээ. ...
Ингээд Жакад ажил хийхээс өөр арга зам үлдсэнгүй. Маргааш нь Жак гэрээсээ холгүйхэн нэг фермд нэг пеннигийн хөлстэй ажилд оров. Орой нь ажлаа тараад гэр рүүгээ харих замдаа барьж явсан мөнгөө гээчихжээ. Ээж нь,
- Чи чинь ямар ухаангүй хүүхэд вэ? Үүнээс хойш мөнгө олдвол халаасандаа хийж яв гэж захив. Жак,
- За, ээж ээ! Би дараагийн удаа таны хэлснээр хийнэ гэж амлав. Дараа өдөр нь Жак бас нэг эзнийд хонь хариулж өгч, ажлынхаа хөлсөнд хавтгай савтай сүү авчээ. Тэгээд савтай сүүгээ халаасандаа хийх гэж байгаад асгачихаж. Ээж нь энэ тухай сонсоод дуу алдаж,
- Чи чинь ямар тэнэг хүүхэд вэ? Савтай сүүгээ толгой дээрээ авч ирэх байсан юм шүү дээ! хэмээн уурлажээ. Жак,
- Таны хэлснийг тогтоож авлаа. Цаашид санаа зоволтгүй байж болно гэж хариулжээ. Маргааш нь Жак өөр нэг фермд бүтэн өдөр ажиллаад, ажлын хөлсөндөө том зөөлөн бяслаг авч, толгой дээрээ тавиад гэр рүүгээ буцав. Замд нь бяслаг нь хайлаад хамаг биеийг нь завааруулсан байж. Гэртээ харихад ээж нь:
- Чи чинь өдий болтол юу ч сураагүй юм уу? Миний хүү цаашдаа яаж амьдрана даа. Тэр бяслагаа болгоомжтойхон шиг тэвэрч ирэх байсан юм гэж загнав. Жак мөн л,
- Би таны хэлснийг ойлголоо. Ахиад юм олдвол тэврээд ирнээ хэмээв. Марыгааш нь Жак бялууны газар хар бор ажил хийж бүтэн өдөр болоод хөлсөнд нь нэг том муур авав. Жак гэр рүүгээ харихдаа муураа дээр өргөөд явтал, муур нь түүнтэй цуг явахыг хүсээгүй бололтой үсрээд буужээ. Жак ч барих гэж араас нь хөөгөөд чадсангүй алдчихав. Ээж нь бас л уурлан,
- Тэнэг хүү минь дээ! Чи тэр муураа оосорлоод дагуулж авчрах байсан юм гэлээ. Маргааш нь бас махны дэлгүүрт бүтэн өдөржин ажиллаад, ажлын хөлсөнд нь хонины гуя авчээ. Ээжийнхээ хэлснээр уяагаар хонины гуяа оосорлоод чирээд авч явав. Зам зуур дайралдсан хүмүүс түүний энэ хачирхалтай үйлдлийг хараад шоолон хөхрөлдөж гэнэ. Тэр мөн л огт тоосонгүй гэртээ иртэл, мах нь идэхийг аргагүй бохирдчихсон байв. Түүний энэ үйлдэлд ээж нь байж ядталаа уурлан,
- Наад мах чинь, чи бид хоёрт хэд хоногийн хоол болох байсан юм. Одоо ямар ч хэрэгцээгүй болж. Махыг ингэж авчрах биш үүрээд ирэх байсан гэж загнажээ. Маргаашнаас нь эхлэн нэг хоньчныд долоо хоногийн хугацаатай ажиллахаар болов. Хөлсөндөө илжиг авсан бөгөөд илжгээ үүрээд гэр рүүгээ алхаж гарчээ. Түүний явах замд нэг баян хүний байшин дайралдаж гэнэ. Баяных нэг үзэсгэлэнтэй охинтой бөгөөд тэр нь нялхаасаа том болтлоо инээх битгий хэл ганц ч үг хэлж үзээгүй юмсанж. Нутаг орных нь нэртэй эмч нар тэр охиныг инээхээсээ нааш ярихгүй гэжээ. Тиймээс баян охиныг нь инээлгэсэн хэнд ч хамаагүй түүнийг гэргий болгон өгөхөөр шийдсэн байжээ. Жакыг илжгээ үүрээд тэр байшингийн үүдээр өнгөрөхөд баяны охин цонхоороо түүнийг олоод харчихав. Жак том илжиг мөрөн дээрээ тавьчихсан арай ядан сажилж байлаа. Тэр жигтэй хүн охинд тун их инээдтэй харагдсан учир хойноос нь харсаар байжээ. Гэтэл илжиг нь Жакийн нүүр рүү тангарч унагаад зугтав. Жак араас нь нэлээд гүйж байж бариад авав гэнэ. Энэ явдал охинд их л хөгжилтэй харагдсан тул гэнэт инээж гарчээ. Аав нь охиныхоо хөгжилтэй инээж байхыг сонсоод гайхан баярлаж Жакийг охинтойгоо суулгахаар шийджээ. Ингээд тэнэг Жак баян айлын үзэсгэлэнтэй охинтой гэрлэж аз жаргалтай, урт удаан аж төрөн суусан юм гэдэг.
Тэнэг хүн тэнгэр заяатай гэж энэ дээ!!
Охх