Нэг удаа үйлчлүүлэгч эр үйлчинд хонины арьс авчирч өгөөд:
- Энэ арьсаар надад малгай оёод өгөөч? гэхэд,
- Тэгье ээ гэж үйлчин зөвшөөрчээ. Үйлчлүүлэгч тэндээс гарснаа “Том арьс юмсан. Хоёр малгай хүрдэггүй юм болов уу?” хэмээн бодлоо. Тэгээд үйлчин рүү буцаж очоод,
- Үйлчин минь, энэ арьсаар хоёр малгай хийж хүрэх үү? гэж асуув.
- Яагаад болохгүй гэж? Хүрэлгүй яахав гэж үйлчин хэлэв.
– Тэгвэл хоёр малгай хийчихээрэй гэж үйлчлүүлэгч хэлээд явж гэнэ. Жаахан явж байснаа ахин буцаж ирээд: ...
- Арьс маань гурван малгайд хүрэх болов уу? гэж асуухад,
- Яагаад болохгүй гэж. Гурвыг оёсон ч болно шүү. Үйлчлүүлгэч их л баярлаад,
- Дөрвөн малгай оёж болох уу? гэж асуулаа.
– Дөрвийг ч болно.
– Тэгвэл тав?
– Тавыг ч болно.
– За, тэгвэл таван малгай хийчихээрэй гээд үйлчлүүлэгч гарснаа бас л ахин эргэж ирэв.
– Үйлчин минь, зургаан малгай оёж болох юм биш биз?
– Зургаа ч болно.
– Долоог болох уу? Бүр найм ч байсан болно?
– Яагаад болохгүй гэж? Наймыг ч оёж болно.
– Тэгвэл надад найман малгай оёж өгөөрэй!
– За тэгье. Наймыг оёж өгье. Долоо хоногийн дараа ирж аваарай гэв. Үйлчлүүлэгч долоо хоногийн дараа хүрч ирээд,
- Малгайнууд маань бэлэн болсон уу? гэж асуув.
– Бэлээн гэж үйлчин хэлснээ, шавиа дуудаад,
- Энэ хүнд малгайнуудыг нь авчирч өг гэлээ. Шавь нь тэр даруйдаа толгойд углах байтугай алиманд л таармаар найман жижигхэн малгай авчирч өглөө. Үйлчлүүлэгч тэрхүү малгайнуудыг гайхан харснаа,
- Энэ чинь одоо юу вэ? гэж асуув.
– Захиалсан малгайнууд чинь.
– Хүүе, үйлчээн! Яагаад ийм жижигхэн малгайнууд хийсэн юм бэ? гэхэд үйлчин,
– Та өөрөө бодоод үз дээ! гэж үйлчин хэллээ. Үнэхээр яагаад ийм жижигхэн малгай хийснийг та нар ч гэсэн бодоорой.
Nice bllog