Нэг сумаар хоёр туулай агнав.

Би тэндээсээ буцаад л явж байтал замын хажуугаас хоёр бор халзан туулай гараад л нэг нь баруун тийшээ, нөгөө нь зүүн тийшээ бүрхийв. Буугаа шүүрэн аваад үзтэл цорын гац сум үлдсэн байлаа. Тэгэхлээр нь гайхахдаа ганц сумаараа тэг дундуур нь буудаад орхисон чинь хоёр туулай хоёулаа дороо нам унав. “Энэ хоёр туулай яагаад хоёулаа ганц суманд оногдов?” гэдгийг очиж шинжлэн үзтэл тэр хоёр туулай суманд оногдсон биш харин миний буун дуунаас айхдаа хоёулаа зүрх нь хагарч үхсэн байлаа” гэхэд Дархан хаан ...
“Гийгүүлж дээ, чиний тэнэг сум л тэг дундуур нь буудахад л хоёр туулай намнана байх даа” гэв.
“Дархан ноёнтон минь ээ! Нэг сумаар хоёрыг буудах зөндөө шүү дээ! Та ч хүртэл тавгийн идээ байгаа дээр нь гээд л далан насныхаа ойг, даллагатайгаа хамтруулаад нэг төхөөргөөр хоёуланг буудсан байхад над шиг анчин хүн нэг сумаар хоёрыг буудах ч зөндөө шүү дээ” гэв.
“За, за! Тийм ч байг , үгүй ч байг, цааш нь ярь” гэв.

Шошго: |

0 Сэтгэгдэл: