Why The Bats Lives in The Dark? буюу Сарьсан багваахай яагаад шөнө нисдэг болсон вэ?
Огноо 2009-06-29 at 14:57 UnknownOnce, a long time ago, a terrible battle broke out between the Birds and the Beasts of this Earth. No one remembers any more what caused this battle to start, but the fighting was so furious that the whole earth shook and the land was covered with broken feathers, bloody hair, and the bodies of fallen creatures.
Эртээ урьдын цагт энэ дэлхийн араатан, жигүүртний хооронд аймшигт дайн дэгджээ. Энэ дайн нь хэнээс болж, юунаас эхэлж гарсаныг хэн ч санадаггүй гэнэ. Хөрст дэлхий донсолтол хөнөөлт ширүүн байлдаан болж олон амьтан үрэгдэж газрын хөрс өд сөд, үс ноос, үхсэн амьтдаар бүрхэж гэнэ.
On one side of the battle swarmed the animals of the air. All the birds, great and small, were massed in the heavens, from the most powerful eagle, sharp-eyed hawk, and swift falcon to the tiniest finch and fragile sparrow. Opposing the birds were formidable adversaries: The kingly lion, menacing tiger, mighty stag, massive bear, and all the other beasts of the land.
Агаарт дүүлэн нисдэг бүх амьтан нэг талд цугларч гэнэ. Эрэмгий бүргэд, хараа сайт харцага, шуурхай хурдан шонхороос авахуулаад хамгийн жижиг уран жиргээ, эмзэг танхил хараацай хүртэл том жижиг бүх л шувуу энд тулалдаж гэнэ. Шувуудын эсрэг араатны хаан арслан, аймшигт бар, бараа сүрт баавгай зэрэг тэргүүлэн газрын бүх л амьтан тулалджээ.
The only animal in the whole world that did not choose sides in this war was the Bat. As a mouse with wings or a birdy beast, the Bat gambled on its dual nature, waiting to see which side would win. In this way when the time came, it could claim victory with the conquering army.
Сарьсан багваахай л аль ч талд нь оролгүй ганцаараа үлдэж гэнэ. Шувуу шиг далавчтай хулгана болох сарьсан багваахай нь өөрийн гадаад төрхөндөө найдан цаг нь болохоор ялсан талд нь орохоор хүлээж байж гэнэ ээ.
When it looked as though the birds of the air were gaining the advantage, the Bat would become like a bird, flap its wings and screech: “I’m a bird, too! I’ll peck at the beasts below, pierce their skins, and dig my sharp talons into their flesh! Forward to battle, birds!”
Шувууд ялаад ирэнгүүт сарьсан багваахай далавчаа дэвэн “Би ч гэсэн шувуу. Араатан амьтдын арьсыг нь цоо тоншиж, хурц хумсаа биед нь зооё” гэж чарлаж гэнэ.
But when the tide of the great battle shifted, and suddenly it seemed as though the beasts would win, the Bat would hide its wings and flash its mouselike grin. Baring its sharp teeth, it would bark: “Beware! I am a dangerous beast! Come on beasts! Let’s attack the birds and bite them till they fall from the sky! Hooray for the beasts!”
Харин араатан амьтад дийлэх шинжтэй болоод ирсэн чинь сарьсан багваахай далавчаа нууж хулгана шиг ярзайсан шүдээ гарган “Би их аюултай араатан гэдэг мэдэж авцгаа! Урагшаа араатан амьтдаа! Шувуудыг довтлон устгая. Уухай!” хэмээн хуцаж гэнэ ээ.
As the battle raged on and on, both the birds and the beasts displayed courage in their terrible fight, never ceasing for a moment to give their best for the sake of their cause. After many weeks of struggle, however, it became clear to everyone that both sides were evenly matched, that neither side would ever be able to overcome the other.
Тулалдаан улам ширүүсэхийн хэрээр жигүүрэн шувууд болон араатан амьтад аль аль нь эрэлхэг зоригийг үзүүлэн, юунаас болон байлдаж байгаагаа ухаарах ч сөхөөгүй, улангасан үзэлцэж байв. Олон өдөр тэмцэлдсэний эцэст хэн нь ч хэнийгээ дийлэх аргагүйг хоёр тал ойлгож гэнэ ээ.
And so the birds and the beasts agreed to cease fighting. They declared a truce.
In the quiet that followed, both armies counted their dead, collected their wounded, and called out the names of their brothers, sisters, and friends who might not have perished on the battlefield.
Улмаар тэд тулаанаа зогсоохоор тохиролцож, эвлэрэлийг тунхаглаж гэнэ. Тэгээд хоёр тал тулааны талбарт үхсэнээ тоолж, шархадсанаа цуглуулж амьд үлдсэн ах, дүү, хамаатан садан, найз нөхдөө эрж сурж гэнэ.
No one called the name of the Bat. No one wanted the one who had darted from one camp to the other throughout the long war, not knowing where it belonged, telling false things to each army in turn.
Сарьсан багваахайг л хэн ч сурагласангүй. Бүх л тулааны турш аль талд нь орохоо мэдэхгүй нэгээс нөгөөд худал хэлэн урван явсан түүнд хэн ч дуртай байсангүй.
The animals had seen it fighting like this, first on one side, then on the other side of the battlefield. They were angry. Neither the birds nor the beasts would now, or ever, agree to claim the Bat as one of their own. Instead, for its disloyalty, they banished the Bat from their midst.
2 талд ээлжлэн байлдаж байсан түүнд бүх амьтад ихэд уурлаж аль нь ч өөрийн талд авсангүй харин хөөн явуулжээ.
The sorry Bat, a traitor to both birds and beasts, was now ashamed of its behavior during the feud. It curled up its mousy body and took flight. Seeking out a remote corner of the world, it entered the recesses of Mother Earth and concealed itself in her black and silent caves, venturing out only at night in search of food.
From that day, the Bat has made its home in the dark, wrapped against the dampness in its leathery cloak, living out the life of a lonely outcast.
Хөөрхий сарьсан багваахай ихэд ичэн нисэн оджээ. Түүнээс хойш сарьсан багваахай энэ дэлхийн эзэнгүй зэлүүд газрын харанхуй бүрэнхий агуйд аьмдарч, зөвхөн шөнө л идэш хоол хайн тэнүүчлэн нисдэг болсон юм гэнэ ээ.
On one side of the battle swarmed the animals of the air. All the birds, great and small, were massed in the heavens, from the most powerful eagle, sharp-eyed hawk, and swift falcon to the tiniest finch and fragile sparrow. Opposing the birds were formidable adversaries: The kingly lion, menacing tiger, mighty stag, massive bear, and all the other beasts of the land.
Агаарт дүүлэн нисдэг бүх амьтан нэг талд цугларч гэнэ. Эрэмгий бүргэд, хараа сайт харцага, шуурхай хурдан шонхороос авахуулаад хамгийн жижиг уран жиргээ, эмзэг танхил хараацай хүртэл том жижиг бүх л шувуу энд тулалдаж гэнэ. Шувуудын эсрэг араатны хаан арслан, аймшигт бар, бараа сүрт баавгай зэрэг тэргүүлэн газрын бүх л амьтан тулалджээ.
The only animal in the whole world that did not choose sides in this war was the Bat. As a mouse with wings or a birdy beast, the Bat gambled on its dual nature, waiting to see which side would win. In this way when the time came, it could claim victory with the conquering army.
Сарьсан багваахай л аль ч талд нь оролгүй ганцаараа үлдэж гэнэ. Шувуу шиг далавчтай хулгана болох сарьсан багваахай нь өөрийн гадаад төрхөндөө найдан цаг нь болохоор ялсан талд нь орохоор хүлээж байж гэнэ ээ.
When it looked as though the birds of the air were gaining the advantage, the Bat would become like a bird, flap its wings and screech: “I’m a bird, too! I’ll peck at the beasts below, pierce their skins, and dig my sharp talons into their flesh! Forward to battle, birds!”
Шувууд ялаад ирэнгүүт сарьсан багваахай далавчаа дэвэн “Би ч гэсэн шувуу. Араатан амьтдын арьсыг нь цоо тоншиж, хурц хумсаа биед нь зооё” гэж чарлаж гэнэ.
But when the tide of the great battle shifted, and suddenly it seemed as though the beasts would win, the Bat would hide its wings and flash its mouselike grin. Baring its sharp teeth, it would bark: “Beware! I am a dangerous beast! Come on beasts! Let’s attack the birds and bite them till they fall from the sky! Hooray for the beasts!”
Харин араатан амьтад дийлэх шинжтэй болоод ирсэн чинь сарьсан багваахай далавчаа нууж хулгана шиг ярзайсан шүдээ гарган “Би их аюултай араатан гэдэг мэдэж авцгаа! Урагшаа араатан амьтдаа! Шувуудыг довтлон устгая. Уухай!” хэмээн хуцаж гэнэ ээ.
As the battle raged on and on, both the birds and the beasts displayed courage in their terrible fight, never ceasing for a moment to give their best for the sake of their cause. After many weeks of struggle, however, it became clear to everyone that both sides were evenly matched, that neither side would ever be able to overcome the other.
Тулалдаан улам ширүүсэхийн хэрээр жигүүрэн шувууд болон араатан амьтад аль аль нь эрэлхэг зоригийг үзүүлэн, юунаас болон байлдаж байгаагаа ухаарах ч сөхөөгүй, улангасан үзэлцэж байв. Олон өдөр тэмцэлдсэний эцэст хэн нь ч хэнийгээ дийлэх аргагүйг хоёр тал ойлгож гэнэ ээ.
And so the birds and the beasts agreed to cease fighting. They declared a truce.
In the quiet that followed, both armies counted their dead, collected their wounded, and called out the names of their brothers, sisters, and friends who might not have perished on the battlefield.
Улмаар тэд тулаанаа зогсоохоор тохиролцож, эвлэрэлийг тунхаглаж гэнэ. Тэгээд хоёр тал тулааны талбарт үхсэнээ тоолж, шархадсанаа цуглуулж амьд үлдсэн ах, дүү, хамаатан садан, найз нөхдөө эрж сурж гэнэ.
No one called the name of the Bat. No one wanted the one who had darted from one camp to the other throughout the long war, not knowing where it belonged, telling false things to each army in turn.
Сарьсан багваахайг л хэн ч сурагласангүй. Бүх л тулааны турш аль талд нь орохоо мэдэхгүй нэгээс нөгөөд худал хэлэн урван явсан түүнд хэн ч дуртай байсангүй.
The animals had seen it fighting like this, first on one side, then on the other side of the battlefield. They were angry. Neither the birds nor the beasts would now, or ever, agree to claim the Bat as one of their own. Instead, for its disloyalty, they banished the Bat from their midst.
2 талд ээлжлэн байлдаж байсан түүнд бүх амьтад ихэд уурлаж аль нь ч өөрийн талд авсангүй харин хөөн явуулжээ.
The sorry Bat, a traitor to both birds and beasts, was now ashamed of its behavior during the feud. It curled up its mousy body and took flight. Seeking out a remote corner of the world, it entered the recesses of Mother Earth and concealed itself in her black and silent caves, venturing out only at night in search of food.
From that day, the Bat has made its home in the dark, wrapped against the dampness in its leathery cloak, living out the life of a lonely outcast.
Хөөрхий сарьсан багваахай ихэд ичэн нисэн оджээ. Түүнээс хойш сарьсан багваахай энэ дэлхийн эзэнгүй зэлүүд газрын харанхуй бүрэнхий агуйд аьмдарч, зөвхөн шөнө л идэш хоол хайн тэнүүчлэн нисдэг болсон юм гэнэ ээ.
