Үлгэр... зөвхөн үлгэр...

Анх нохой, муур, хулгана гурав эгч дүү мэт эвтэй сайхан амьдардаг байж гэнэ. Хүн нохойг хогшил хөрөнгөө харж хонь малаа хамгаалж явдаг болохоор нь “Хоточ” гэдэг цол шагнаж алтан бичигтэй үнэмлэх өгчээ. Үүний нь муур мэдээд ихэд атаархаж хулганад,
- Нохойн алтан бичигтэй үнэмлэхийг үгүй хийхгүй бол чи бид хоёр хүнд ойр дотно явж хоол унднаас нь хулгайлж идэх аргагүй боллоо шүү дээ.... Чи тэгэхлээр тэр бичгийг сэмхэн хулгайлах хэрэгтэй гэж захижээ. Хулгана ч тэр дороо нохойн алтан бичигтэй үнэмлэхийг хулгайлан авч гөлчгийндөө өгөөд уруулчихжээ. Тэгээд муур хулгана хоёр нохойд очоод,
- Чи яагаад хүнтэй ингэж ойр дотно нөхөрлөх болов оо? Чамд араатны хаан тийм эрх олгоогүй шүү дээ гэж асуувал нохой,
- Надад тийм эрхийн алтан бичигтэй үнэмлэх бий гээд үнэмлэхээ үзүүлэх гэж эрээд олсонгүй ээ. Нохой хулганад хар санаж,
- Чи хулгайлж аваа байлгүй гээд ухасхийтэл хулгана цочихдоо сандраад,
- Би хулгайлаагүй, муур ах ав гэсэн юм гэж үнэнээ хэлчихжээ. Тэгэхээр нь нохой муурыг элдэж, харин муур “Чамайг барьж иднэ” гээд хулганыг хөөв. Хулгана санд мэнд гэгч нэг нүхэнд шургачихаж, муур нэг модон дээр авиран гарч нохой дор нь хоргоон боорлож гэнэ. Ингэж нохой, муур, хулгана гурав одоо болтол бие биеэ үзэж чадахаа байсан юмсанжээ.