Үлгэр... зөвхөн үлгэр...

Урьд эрт цагт туулайн эхийг арслан хөнөөжээ. Үүнээс хойш туулай арслангаас хариу авах гээд бодож явдаг байж. Нэг өдөр тэр арслан явдаг зам дээр өндөр бүдүүн модноос аргамж уяад гогцоо гарган орхиод өөрөө нэг жижиг модноос аргамжаар дүүжин хийн тоглож байв. Арслан ирээд
- Ай хөөрхий чамайг иднээ хөө гэхэд цэцэн туулай,
- Тэгэлгүй яахав, Арслан гуай гэлээ. Арслан, ...
- Чи яаж байгаа юм бэ? гэхэд нь,
- Та бид хоёр шиг туранхай амьтан ингэж дүүжлэгдэн савбал таргалдаг юм гэхэд арслан,
- Алив туулай буу. Би нэг сайн саваад үзэх үү? Таргалж ч магад гэхэд туулай,
- Би урьдаар таргална гээд улам савлаа. Арслан харж харж,
- Би энэ сайхан урхин дүүжинд ороод наадаж таргалах уу? гэхэд туулай,
- За байз, яадаг юм билээ? Баавгай ирж наадан таргална гэсэн юмсан, та жаал хүлээ гэхэд арслан уурлан,
- Баавгай таргалж би турж байх учиртай юмуу? гээд том аргамжин гогцоонд хоолойгоороо ороод дүүжлэгдэхийг харсан туулай өөрийн дүүжингээс бууж,
- Арслан гуай та үүрд мөнх дүүжлэгдэн таргалж наадаарай! Дараа ирж танд туулайгаар зоог баримз! гээд дэгдэн дэгдэн ойд орлоо гэнээ.