Үлгэр... зөвхөн үлгэр...

Нарс модны сүүдэрт хоёр бамбарууш сууж байлаа. Дүү бамбарууш “юм идэх юмсан” гэхэд,
-Би ч бас юм идмээр байна. Жимс олж идье гэж ах бамбарууш нь хэлэв.
-Эрж олох юм уу? Тэр модны мөчир дээр байгаа зөгийний үүрнээс бал авъя гэж дүү нь зөржээ. Тэгээд ,
-Зөгийд хатгуулснаас жимс түүвэл дээргүй юу? гэж ахыгаа хэлэхэд,
-Үгүй ээ, явахгүй гэж зүтгэв. ...
-Байх л үгүй юм гээд ах бамбарууш нь ойн жимээр орлоо.
-Бидний хэн нь их юм олж идэх бол доо. Харж л байгаарай гээд дүү бамбарууш зөгийний үүр өөд зүглэв.
-Чи биднээс юу авах гээв? гэж зөгийнүүд бужигналдан үймэв.
-Би мэдэж байна гэж дүү бамбарууш хариулаад модны хөндийд савраа шургуулав.
-Чи чинь ийм нөхөр байсан юм уу. Одоо бид чамайг хашраана. Ирж туслалцаарай гэж зөгийнүүд уурлан хүнгэнэлдлээ.
Бамбаруушийг балнаас амсаж амжаагүй байтал бөөн бөөн зөгийнүүд тал талаас нь нисэн ирж сэхээ авах завдалгүй хатгаж гарав. Бамбарууш ойгоор нэг хашгирсаар амь тавих шахан зугтлаа.
-Май, чи балаа ав! гэж зөгийнүүд жингэнэлдэн хойноос нь хөөж хатгана. Аз болоход бамбарууш намагт шигдэн орж хоргодов. Өвсний дундаас түүний хоншоор нь харагдахтай харагдахгүйтэй үзэгдэнэ. Зөгийнүүд намаг дээгүүр эргэлдэж байгаад буцав. Ойд нам гүм гагцхүү модны навчис сэржигнэнэ. Бамбарууш тайвширлаа.
Ойд ганцаараа байх ямар аймшигтай юм бэ? Ахыгаа эрж ольё гэж бамбарууш бодоод ярвайн гэлдрэв.
Ах бамбарууш ойн цоорхойд наранд биеэ ээж сууна. Тэрбээр нүд хамар хаана байгаа нь мэдэгдэхгүй хавдсан хоншоортой, толгойноосоо өлмийгөө хүртэл шавар болчихсон “хачин муухай амьтан” ирж буйг гэнэт харангуут дэвхрэн босоод хүрхрэв.
-Би дүү чинь байна гэж дүү бамбарууш өрөвдөлтэйхэн гаслав.
-Дүү чинь гэнээ! Зөгийнүүд чамайг сайхан дайлж дээ. Таних аргагүй болгож шүү! гэж ах нь гайхав.
-Тийм ээ! Арай чамай зугтаж гарлаа гэж дүү бамбарууш уйлагнаад юу тохиолдсоноо бүгдийг ярив.
-Сайхан амттай том улаалзгана, цадатлаа идлээ. Чи надаар улаалзганатай тэр газрыг заалгахгүй юу? гэж ах бамбарууш асуув.
-Тэгье гэж дүү нь зөвшөөрлөө. Ах дүү хоёр бамбарууш ойн гүн уруу одов.