Үлгэр... зөвхөн үлгэр...

Урьд манай энэ тивийн хүмүүс галгүй байж гэнэ. Тэгэхэд орой бүх огторгуй өөд харахад дээд тивийнхэн гал түлж, үй түмэн түүдгийн гал гялалзаж байдаг байжээ. Дээд тивийнхний галаас хулгай хийж олж авах юм сан. Яаж, хэнийгээ явуулъя даа гэж хэлэлцэж гэнэ. Хүн далавчгүй болохоор дээд тивийнхэнд хүрэхийн аргагүй. Тас бүргэдийг явуулбал бие нь том, баригдчихна гээд хараацайг хурдан шаламгай хөдөлгөөнтэй, бие жижиг яг л таарах юм санж гэж хараацайг дээд тивээс гал олж ирээч гэжээ. Хараацай тэгье гэж нисээд дээд тивд хүрэхэд нь айл амьтан оройныхоо хоол хийж байсан цаг байж гэнэ. Нэг айлын өрхөөр нь нисэж ороод галын цогтойгоос нь хошуугаараа чимхэн шүүрээд дээшээ дэгттэл галаа асааж хайчаа барьж байсан авгай: ...
-Галын хулгайч! гэж хашхиран хайчаараа хараацайн сүүлнээс хавчаад автал хараацай ухасхийгээд сүүлний өд нь хайчинд хавчаастай хоцорч, хараацай гал зуусаар өрхөөр нь нисэн гарч явсаар манай тивийнхэнд гал олж өгсөн гэдэг. Тэгээд одоо хүртэл хараацайн сүүл ац шиг байдаг нь дээд тивийн айлд сүүлнийхээ өдийг тас татуулсны тэмдэг нь ажээ.
Манай дэлхийн доор бас доод тивийнхэн гэж байдаг. Орой дээшээ харахад нь манай тивийнхэн галтай болчихсонд сурагласаар байгаад дээд тив тэнгэрээс гал хулгайлж олсныг мэдээд манайхаас гал хулгайлах гэж жижигхэн жигүүртэн явуулна гэлцэж, удган эрвээхий гэдэг шөнө нисдэг эрвээхий явуулж гэнэ. Тэр нь галын хөх дөлний үзүүрээс чимхэн хулгайлж, хүнд мэдэгдэлгүй доод тивийнхэнд аваачиж өгсөн нь цоггүй хөх дөл байсан учраас доод тивийнхний гал нь илчгүй хөх болжээ. Тэгээд одоо хүртэл удган эрвээхий шөнө гал хармагцаа галын цогтойгоос нь аваачих гэж галд орж үхдэг юм гэнэ.