Гурван торой (Англи)

Эрт урьдын цагт ах дүү гурван торой амьдардаг байжээ. Гурвуулаа адилхан инээдтэй ягаахан мушгирсан сүүлтэй аж. Торойнуудын нэрийг Ниф-Ниф, Нуф-Нуф ба Наф-Наф гэдэг. Тэд зунжин өвсөн дээр өнхрөлдөн, наранд биеэ ээн хэвтдэг байв. Гэвч хүйтэн намар хүрээд ирлээ.
- Одоо өвлийн тухай бодох цаг болсон байна. Дулаахан байшин бариад бүгдээрээ тэнд хамтдаа амьдарцгаая гэж Наф-Наф хэлэв. ...
- Үгүй шүү! гэж Ниф-Ниф, Нуф-Нуф хоёр уурлалаа. Өвөл болтол хаа байсан юм бэ. Амжина шүү дээ.
- Хүссэнээрээ л бол доо. Тэгвэл би өөрөө өөртөө байшин барьж эхэлнээ гэж Наф-Наф тэдэнд хэлжээ.
Харин Ниф-Ниф, Нуф-Нуф хоёр урьдын адил эрхлэлдэн наадсаар байлаа. Ингээд замын хажуугийн том усан шалбааг хөлдөж эхлэхэд ах дүү хоёр нь ажилдаа оржээ. Нуф-Нуф өөртөө сүрлээр хурдхан шиг байшин барьчихав. Нуф-Нуф ч бас өөртөө байшин барихаар шийджээ. Сүрлээр биш харин мөчрөөр. Орой гэхэд байшингууд нь бэлэн болчихсон байлаа.
- Наф-Наф дээр очицгооё, гэж Нуф-Нуф санал болгов. Түүний барьсан байшин ямар болсон бол? Сонирхолтой байна. Харин Наф-Наф яаралгүйгээр чулуугаар бат бөх, найдвартай байшин барьсан байлаа. Тэр чоныг оруулахгүйн тулд замган түгжээтэй хүнд хаалга хийсэн байв.
- Түүнийг чононоос хичнээн их айдгийг нь хараач! гэж Ниф- Ниф хэлээд ах дүү хоёр нь шоолон хөхрөлдөж гэнэ.
Тэд маш их чимээ шуугиан гаргасан тул нарс модон доор унтаж байсан өлсгөлөн чоно сэрчихжээ.
- Энд ямар гээчийн чоно байхав дээ! гэж гахайн торойнууд хөгжилдөж байснаа шүдээ ярзайлган амаа ангайсан жинхэнэ амьд чонотой тулгарав. Торойнууд айсандаа чарлан зугатаалаа. Ниф-Ниф өөрийнхөө сүрлэн байшинд түрүүлэн гүйж ороод хаалгаа хаав.
- Алив, хаалгаа нээ! гэж чоно архирлаа.
- Нээхгүй ээ! Гэж Ниф-Ниф хуухирч гэнэ. Тэгэхээр нь чоно хамаг хүчээрээ: “Фу-у-у!” гээд үлээж эхлэв. Дээврийнх нь сүрэл хууларч, хана нь чичирч эхэллээ. Тэгээд байшин нь нурчихаж гэнэ, харин Ниф-Ниф зугтаан Нуф-Нуфын байшинд хүрч ирлээв Тэгээд ах дүү хоёр хаалгаа түгжив. Чоно торойнуудыг зальдахаар шийджээ. Тэр хонины арьс нөмрөөд хаалгыг нь аяархан тогшив.
- Хэн бэ? гэж айсан торойнууд асуув.
- Би-и-и хөөрхий жижигхэн хонь байна аа. Би төөрчихлөө. Намайг хонуулаач дээ! гэж чоно гийнан хэлэв. Үнэмшсэн торойнууд хаалгаа жаахан нээтэл аймшигтай шүдтэй том амыг олж харлаа. Ах дүү хоёр хаалгаа арай л гэж хааж амжив. Чоно маш их уурлан: “Фу-у-у!” гээд үлээж эхэллээ. Байшин ганхаж байснаа нурчихаж гэнэ. Торойнууд Наф-Нафын байшин руу гүйцгээлээ. Наф-Наф тэднийг байшиндаа оруулаад хаалгаа замган цоожоор нь түгжив. Чоно хаалгыг нь тогшив. Наф-наф тайвнаар,
- Хэн бэ? гэж гэв.
- Одоохон хаалгаа нээ! гэж чоно бүдүүлгээр бархирав.
- Үгүй шүү! гэхэд нь чоно хаалгыг хүчтэй сэгсчиж эхлэв. Хаалга нь нээгдсэнгүй.
Чоно агаарыг томоо гэгч нь сороод үлээв. Гэвч байшин байрнаасаа хөдөлсөн ч үгүй! Чоно дээвэр дээрх том янданг гэнэт олж хараад “Аха!” хэмээн баярлаад мөлхөн орлоо. Гэвч ухаантай Наф-Наф ус буцалгаж байсан тогооныхоо тагыг нь авчихав. Яндан цэвэрлэгч шиг хар өнгөтэй чонь буцалж буй усанд шууд уначихжээ! Түлэгдсэн чоно зэрлэгээр улин дээвэр дээр буцаж гараад, тэндээсээ өнхрөн буугаад зугтаажээ. Гурван торой санаа муут чоныг ийнхүү хашраагаад эвтэй найртай амьдарч, амар сайхандаа жаргажээ.

3 Сэтгэгдэл:

  1. Oros Says:

    Энэ үлгэр үнэхээр оросын биш, англичуудынх юм.

  2. Nara Says:

    Гоё хувилбар байна. Хүүхэддээ сонирхолтойгоор уншиж өглөө. Найс

  3. Anonymous Says:

    Хөөрхөн үлгэр юм аа. Уншиж бхдаа инээсээр бгаад л таарлаа ☺