Улаач хүү

Эрт үед аагтай амбан улаагаар явав гэнэ. “Ай таминь амиа л мэдээрэй” гэлцэх шуугиан дэгдлээ. Ээлж таарсан улаач хүү аагтай амбантай тааралджээ.
Амбан зам дувт давхиад байхаар нь хүү түүнд хоёр атга самар өгчээ. Гэтэл амбан түүнийг цөмөөд огт явдаггүй харин ч морины баруун урд хөл бүдрэхэд хойт зүүн гуяыг бүдүүн ташуураар олонтаа гуяджээ. Хүү морио өрөвдөөд амбанаас асуусан нь
“Амбан гуай! Өвөг эцгийн хийсэн хэргийг ач гучид нь тохоож болох уу?” гэхэд амбан муухай хараад ...
“Уул нь болохгүй. Гэвч хэргийн байдал мэднэ” гэлээ. Улаач хүү
“Тийм байх аа, баруун хөл бүдрэхэд морины зүүн гуяыг тэнзэн ташуураар гуядсантай төстэй биз?” гэхэд аагтай амбан хүүг гурав ташуурдав.
Тэгээд цааш явж байтал гэнэт дуутай шуутай бороо орлоо. Хүү бодож явсан аргаа хэрэглэхээр шийдэж амбанд ойрхон явлаа. Тэнгэр ч тасхийж шар гэгээ татав. Хүү ч бүдүүн яргай ташуураар аагтай амбаны толгойд буулгаад өөрөө газарт унан ухаангүй мэт хэвтэв. Амбан ч газар сунан хэвтсэнээ босоод толгойгоо барилан хэд занхалзсанаа улаач хүүгийн дэргэд ирж хүүг харж харж
“Хай чи босов оо. Чи яасан амархан унав аа? Чамайг тэнгэр ганцхан ниргэхэд би зүгээр л байна” гээд улаач хүүг татан босгосон гэдэг.

Шошго: |

0 Сэтгэгдэл: